سلام
من منتقد نیستم،ولی به این وبلاگ هایی که سر میزنم،کسایی و می بینم
که شکست عشقی داشتن،وبلاگ ساختن.
میرم به وبلاگشون و نظرمیدم،تبادل لینک میکنم.
ولی خداییش اعصابم یکم بهم میریزه،وقتی می بینم یه بنده خــــــــــــــــــــــدا
شکست عشقی خورده.چه پسر چه دختر.
.
از ته دلشون حرف میزنن،سوز دلشون و حس میکنی،واقعا غم باره.
با نوشتن حس و انتقال دادن سخته،باید اومد تو وبلاگ نویس ها کشف اس
تعداد کرد.
.
بایدم بیاد وبلاگ درست کنه، حرف دلش و کجا بزنه؟
تو جامعه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟یا با پدر مادر؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
پدر مادر ها که هیچی.الانم که دیگه بچه ها از پدر مادر ها واقعا دورن.
چون باید از صبح تا شب کار کنن تا خرجی در بیارن دیگه.توخونه نیستن.
جامعه که دیگه جای خود داره.بهت میخندن،مسخرت میکنن.
اگه رو کنی چه اتفاقی برات افتاده،سوژه فامیل و ملت میشی.
.
.
ولی واقعا شکست عشقی و شما دیدید.من دیدم.البته من عاشق نبودم تا
حالا،البته عاشق یه جنس مخالف و میگم و شکست نخوردم.
خوب معلومه دیگه وقتی تو یه راهی قدم نذاری،نه شکست داره نه پیروزی.
از خودم بگذریم.
.
واقعا مشکل کجاست.خلاصه هر کی نظری داره دیگه.نظرش محترمه.
.
.
.
.
حالا که برام سوال شده،خوب بیاید کمکم کنید دیگه.
.
.
قسمت نظرات بگید که........
.
.
.
اصلا یه رابطه عاشقانه،خوبه یا بده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟